| Notities: |
| -Overlijden | Hr. MS. "WILLEM VAN EWIJCK"
Het gebeurde op de 8e september van het mobilisatiejaar 1939.
Hr. Ms ’Willem van Ewijck’ was samen met de mijnenvegers ’Jan van Gelder’, ’Abraham van der Hulst’, ’Pieter Floris’ en de mijnenlegger ’Nautilus’ bezig met het leggen van mijnenvelden rond de zeegaten van de Waddeneilanden.
Voor de juiste ligging van zo’n veld moest in verband met de stroom hier en daar een mijn worden opgeruimd.
Dit geschiedde met behulp van een mitrailleur.
Toen enige manschappen van Hr. Ms. ’Willem van Ewijck’ bij de mitrailleur op het achterdek gereed stonden om één der mijnen te vernietigen, dreef het schip door een sterke stroom over een andere mijn.
Het schip werd midscheeps getroffen.
Met een geweldige explosie brak het in tweeën en binnen enkele minuten verdween het in de diepte.
Grote waterzuilen spoten omhoog.
Zo staat het letterlijk in het verslag van de Journalist van de Helderse Courant Anthony van Kampen.
Van de 51 bemanningsleden waren er 25 met het schip in de diepte verdwenen.
Een aantal bevond zich niet aan boord, want die zaten bij de explosie in de motorsloep van de mijnveger.
Wel werd de sloep, die in de nabijheid van het schip voer, door de kracht van de ontploffing enige meters de lucht ingeslingerd.
Maar als door een wonder kwam de sloep ook weer behouden op het water terecht.
Zonder dat de bemanning gewond raakte.
Opvarenden van de mijnvegers, die in het water terecht gekomen waren, werden gered door sloepen,die door de andere schepen waren uitgezet.
Van het vliegkamp de Mok op Texel arriveerden acht watervliegtuigen met medische hulp ter plaatse.
De geredden werden naar het hospitaal aan de Buitenhaven gebracht.
Maar voor dertig marinemensen was er geen redden aan geweest.
Voor hen werd er een gedenkteken opgericht op de Algemene begraafplaats te Huisduinen.
Nog eer de oorlog begonnen was, waren zij al omgekomen bij de uitoefening van hun plicht aan het vaderland.
Zij hebben geen heldendaden bedreven.
Zij hebben alleen maar hun werk gedaan, alleen maar hun plicht voor Nederland.
in dienst voor de Koninklijke Marine... woorden van troost...?
Ach..passen hier eigenlijk wel woorden van troost.?
Eerder past hier een woord van grote dank en warme waardering van het gehele volk dat zo intens meeleeft met deze slag.
Nederland, een zeevarende natie en een natie die weet dat er gevaren dreigen buitengaats en zeker bij de Marine, in tijd van oorlog.
Aldus Anthony van Kampen en hij wijst op het monument ’Voor hen die vielen’ bij hetHavenplein (nu de Vijfsprong).
Hij voegde er tenslott aan toe: "Nederland heeft dat monument niet vergeten.
Het werd opgericht voor diegenen, die bij de uitoefening van hun plicht in de jaren 1914 - 1918 omkwamen op zee.
Welnu zo min deze mannen vergaten werden, zo min ook zal men hen vergeten die op de 8e september 1939 hun leven moesten offeren.
De Marine zal hen niet vergeten en dit volk zal hen in ere gedenken".
Ach ja, Anthony van Kampen zal het zeker gemeend hebben toen hij dit schreef.
Maar wie het grafmonument zoals het er nu bij ligt ziet heeft zo zijn twijfels.
Wij laten de namen van hen die omkwamen hierbij volgen.
Hr J.T.Bremer
Slachtoffers Willem van Ewijk
Akte 231. 23 september
JEREMIAS KRUL,26 jaar, Laboratoriumbediende, geboren te Utrecht, wonende te Meppel, zoon van Johannes Krul en Geertruida Middag, wonende te Utrecht. |
|